Ενα πολυ καλο αρθρο που διαβασα στην Καθημερινη :
Γεύσεις από την «άλλη Αμερική»...
Ο χαρισματικός καλλιτέχνης Τζέλο Μπιάφρα, τραγουδιστής και ηγέτης των θρυλικών Dead Kennedys, στην Αθήνα
Του Γιαννη Kολοβου
Για τη συντηρητική Αμερική αποτελεί την προσωποποίηση του σατανά, το μόνο εν ζωή απολειφάδι της «κομμουνιστικής συνωμοσίας» που δραστηριοποιείται υπογείως και ροκανίζει τους πυλώνες που βαστούν όρθια την κοινωνία. Για την «άλλη Αμερική» είναι ένας απόστολος, ο τροβαδούρος της διαμαρτυρίας, ο ακούραστος ακτιβιστής. Στην πραγματικότητα, ο Τζέλο Μπιάφρα είναι ένας καλλιτέχνης πολυπράγμων και χαρισματικός: πανκ τραγουδοποιός, performer, πολιτικός, επιχειρηματίας, μόνιμος στόχος της αστυνομίας του Σαν Φρανσίσκο και του FBI, ηθοποιός, ποιητής, τύπος της δράσης και διανοούμενος… Και σε μερικές ημέρες θα βρίσκεται στην Αθήνα για μια συναυλία-κόλαση!
Οταν το φθινόπωρο του 1980 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Fresh Fruit For Rotting Vegetables», η αμερικανική κοινωνία δεν αισθανόταν καθόλου καλά: τα τραύματα του Βιετνάμ δεν είχαν ακόμη επουλωθεί, το σκάνδαλο Watergate αποτελούσε τη ζωντανή απόδειξη της διαφθοράς του πολιτικού κόσμου, το κίνημα της δεκαετίας του '60 είχε σβήσει, ενώ δεν είχε ακόμη ο κόσμος συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικές αλλαγές είχε επιφέρει, το σοβιετικό αντίπαλο δέος συντηρούσε την υστερία εναντίον κάθε φωνής που υπέσκαπτε τις «πατροπαράδοτες αμερικανικές αξίες».
Οι Dead Kennedys (το όνομα του συγκροτήματος ήταν από μόνο του σκανδαλώδες) άνοιξαν με το εκρηκτικό δισκογραφικό τους ντεμπούτο όλους τους φακέλους των υποθέσεων που ταλάνιζαν, εκείνη την εποχή, τις ΗΠΑ. Ο λόγος τους ήταν άμεσος, συγκεκριμένος και πολιτικός. Η μουσική, ένα σαρωτικό πανκ που κέρδισε με τη μία τους βαριεστημένους από την ντίσκο, την ανάλατη ποπ και το άνευρο ροκ νέους.
Υπάρχει σήμερα κανένας αναγνώστης που δεν αναγνωρίζει τους αχαλίνωτους ρυθμούς του «California Uber Alles» και του «Holiday In Cambodia»; Προσέξτε, κάθε τίτλος τραγουδιού αποτελεί σαφές πολιτικό μήνυμα και συνοψίζει τη μέθοδο καλλιτεχνικής έκφρασης του συγκροτήματος: ο ηγέτης τους Τζέλο Μπιάφρα κατάφερε να συνδυάσει το γελοίο με το τραγικό, να μιλήσει συγκεκριμένα, χωρίς μεταφορές και παραβολές, αλλά και χωρίς να κάνει βαρετό κήρυγμα, για όσα συνέβαιναν γύρω του. Από εκείνη τη στιγμή, οι Dead Kennedys έγιναν κλασικοί στον χώρο της σύγχρονης μουσικής. Ακόμη και σήμερα, λίγοι μουσικοί έχουν πετύχει να «βάλουν γκολ από τα αποδυτήρια», απευθείας με τον πρώτο τους δίσκο!
Δημιουργός αντικουλτούρας
Αρκούσαν όμως οι πολιτικοί στίχοι και η χειμαρρώδης μουσική για να καταστήσουν τους εικοσάρηδες τότε Dead Kennedys μοναδικούς; Ο Τζέλο Μπιάφρα, ο τραγουδιστής και ηγέτης της μπάντας, σπούδαζε εκείνη την εποχή θέατρο στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ. Σήμα κατατεθέν, λοιπόν, της σκηνικής του παρουσίας ήταν η παντομίμα, οι ρόλοι που εναλλάσσονταν μεταξύ των τραγουδιών, ο συγκερασμός εσωτερικής (της ιστορίας που έλεγαν οι στίχοι, δηλαδή) και εξωτερικής αφηγηματικότητας (της συμπεριφοράς του performer μπρος στο κοινό). Η θεατρική σκηνική παρουσία έκανε το συγκρότημα μοναδικό και εκεί έγκειται η βάση της αναγνωρισιμότητάς του. Ταυτόχρονα, η παρέα των παιδιών από το Σαν Φρανσίκο πέτυχε να εξαργυρώσει τη δημοτικότητα που κέρδισε για να δημιουργήσει μιαν «ανεξάρτητη σκηνή» και να ενισχύσει την αντικουλτούρα που είχε γιγαντωθεί στα '60s, αλλά είχε σβήσει δέκα χρόνια αργότερα.
Οι Dead Kennedys, λοιπόν, δημιούργησαν μια ολόκληρη σκηνή αντικουλτούρας, εντός των συμφραζομένων του πανκ κινήματος, τόσο με τη δισκογραφική τους εταιρεία Alternative Tentacles που βοήθησε, όσο καμία άλλη, τα νέα εναλλακτικά συγκροτήματα, όσο και με τις συνεχείς συναυλίες τους, όπου έδωσαν το έναυσμα σε χιλιάδες συνομηλίκους τους να φτιάξουν το δικό τους συγκρότημα, το δικό τους περιοδικό-φανζίν και να οργανώσουν συναυλίες σε τοπικά κλαμπ, ακόμη και στο γκαράζ της οικογενειακής τους οικίας! Αμέτρητοι κορυφαίοι σήμερα μουσικοί αναφέρουν την μπάντα ως κύρια επιρροή τους.
Οι Dead Kennedys εμφανίστηκαν, το 1984, έξω από το συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος φορώντας κουκούλες της Κου Κλουξ Κλαν. Μόλις τις έβγαλαν αποκαλύφθηκε ότι φορούσαν, από μέσα, μάσκες με το πρόσωπο του προέδρου Ρόναλντ Ρέιγκαν! Μέχρι που μπορούσε να τραβήξει η σάτιρα στην εποχή του ρεϊγκανισμού;
Δύο χρόνια αργότερα, η οργάνωση Parent's Music Resource Center, στην οποία πρωτοστατούσε η σύζυγος του μετέπειτα αντιπροέδρου των ΗΠΑ Αλ Γκορ, μήνυσε το συγκρότημα για το υλικό που συνόδευε το άλμπουμ του «Frankenchrist». Υποστήριζαν ότι το έργο «Landscape XX», του γνωστού εικαστικού Χ. Ρ. Γκίγκερ, που είχε τυπωθεί στο πόστερ του δίσκου αποτελούσε «πορνογραφικό υλικό». Το FBI έκανε έρευνα στο σπίτι του Μπιάφρα και ο ίδιος μαζί με εργαζομένους στην εταιρεία του και διανομείς του δίσκου μπλέχτηκαν σε μια μεγάλη δίκη με την κατηγορία της «διανομής βλαβερού υλικού σε ανηλίκους». Αθωώθηκαν, χάνοντας όμως ένα χρόνο απ' τη ζωή τους και αρκετές χιλιάδες δολάρια… Ο εισαγγελέας μάλιστα δήλωσε, εκ των υστέρων, στην εφημερίδα Washington Post ότι η υπόθεση δεν ήταν και τόσο σοβαρή, αλλά οι κατήγοροι εκμεταλλεύθηκαν τη δημοσιότητα για να γίνουν «πριμαντόνες των δικαστηρίων» και πως ο ίδιος τιμωρήθηκε από τα παιδιά του: εκείνα ήταν οπαδοί των Dead Kennedys και για καιρό του έβαζαν τέρμα τη μουσική του συγκροτήματος για να του σπάσουν τα νεύρα!
Παρά όμως τη βοήθεια του κοινού, το συγκρότημα δεν άντεξε και διαλύθηκε, αφήνοντας ως κληρονομιά πέντε αριστουργηματικά άλμπουμ και εκατοντάδες συνεχιστές του έργου τους…
Σημειολογικό αντάρτικο
Ο Τζέλο Μπιάφρα συνέχισε να δίνει «παραστάσεις» μόνος του, απαγγέλλοντας στίχους και ιστορίες με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Κυκλοφόρησε δε 9 «spoken word» άλμπουμ όπου σατιρίζει τα καθέκαστα της καθημερινότητας. Θεωρείται, μάλιστα, μέλος της παρέας των κορυφαίων διανοουμένων της «άλλης Αμερικής» που απαρτιζόταν από τους Νόαμ Τσόμσκι, τον μακαρίτη Χάουαρντ Ζιν και την Αντζελα Ντέιβις. Επαιξε, τέλος, με ένα σωρό κορυφαία συγκροτήματα της εναλλακτικής σκηνής (Ministry, Lard, DOA, Nomeansno, Melvins) και από τη συνεργασία τους προέκυψαν καμιά δεκαπενταριά ακόμα δίσκοι.
Σε λίγες μέρες θα παρακολουθήσουμε την τελευταία μπάντα του κ. Μπιάφρα, τους Jello Biafra and the Guantanamo School of Medicine, στους οποίους συμμετέχουν δύο απ' τους καλύτερους μουσικούς των ΗΠΑ: ο Μπίλι Γκουλντ των Faith No More και ο Ραλφ Σπάιτ των Victim's Family. Ο περσινός τους δίσκος «The Audacity Of Hype» είναι εκρηκτικός, αφού αποτελεί επιστροφή στα… βασικά της εποχής των Dead Kennedys. Ραντεβού, λοιπόν, στη συναυλία!
Ο Τζέλο Μπιάφρα και οι Guantanamo School of Medicine θα εμφανιστούν στο Gagarin (Λιοσίων 205) την Τετάρτη 23 Ιουνίου. Το εισιτήριο κοστίζει 20 ευρώ, προπώληση / 25 ευρώ ταμείο. Ωρα έναρξης: 22.30.
Πολιτικός και ακούραστος ακτιβιστής
«Η αξία του σοκ βρίσκεται στις αναταράξεις που προκαλεί στον εγκέφαλο και στο ότι με αυτό τον τρόπο αφυπνίζει τον κόσμο. Ολες οι πτυχές του έργου μου έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να βάζουν το κοινό σε σκέψεις. Μπορεί ο κόσμος να μη συμφωνεί πάντα με μένα, αλλά τουλάχιστον νιώθουν και επεξεργάζονται τα μηνύματα με τα οποία τους βομβαρδίζω. Επίσης πιστεύω ότι πάντα υπάρχει χώρος για χιούμορ, ακόμα και στους κόλπους των σοβαρών ακτιβιστών. Το χιούμορ είναι όπλο και έμπνευση. Ρωτήστε και τον Φρανκ Ζάπα ή τον Τσάρλι Τσάπλιν!». Σήμερα, ο Τζέλο Μπιάφρα ανήκει στο Κόμμα των Πρασίνων των ΗΠΑ και μάλιστα είχε βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος! Η κορυφαία στιγμή της πολιτικής του δράσης ήταν το 1999, όταν είχε παίξει με τους «No WTO Combo» (μαζί με τον Κιμ Ταχίλ των Soundgarden και τον Κριστ Νοβόσελιτς των Nirvana) για τους διαδηλωτές έξω από το συνέδριο του Διεθνούς Οργανισμού Εμπορίου, στο Σιάτλ. Η μεγαλύτερη απογοήτευσή του ήρθε όταν τα υπόλοιπα μέλη των Dead Kennedys τον μήνυσαν επειδή δεν επέτρεψε να χρησιμοποιηθεί το τραγούδι τους «Holiday in Cambodia» σε διαφήμιση γνωστής εταιρείας τζιν ενδυμάτων! Και σαν να μην έφτανε αυτό, το 1994, μια παρέα μεθυσμένων πανκ τον τραυμάτισε σοβαρά στο αυτοδιαχειριζόμενο κλαμπ Gilman Street, κατηγορώντας τον για «ξεπούλημα» του κινήματος. Σε απάντηση ο Μπιάφρα απέσυρε τη μήνυση που κατέθεσε η ασφαλιστική εταιρεία του κατά του κλαμπ και εμφανίστηκε στον ίδιο δίνοντας μια συναυλία-απαγγελία σε αναπηρικό καροτσάκι!
