παλι εξαλλη εγινα! (ιστοριες οικοπεδων...

πηγα στον οδοντιατρο μου που λετε σημερα. Δεν γραφω το ονομα του (για λογους που θα καταλαβετε ποιο κατω) αλλα ειναι πολυ καλός. Αληθεια. Και καλός στην δουλεία του και καλό παιδί με χιουμορ. Εχω ανοιξει που λετε δουλειες γιατι η φυση δεν με προίκισε με καλή πάστα δοντιών οποτε η απονευρωση παει συνεφο...

Παντα με τον οδοντιατρο μου μιλούσαμε λίγο παραπάνω. Οταν ξέρεις τον άλλο 10 χρονια και είσαι τακτικός πελατης εχεις ξεφυγει πλέον απο τις τυπικοτητες. Μεχρι και απο το μαγαζι εχει ερθει να ψωνισει. Μetallica kai acdc γαι τον γιο.

Και πανω που ψιλομιλούσαμε οταν ετοίμαζε τα εργαλεια, αρχιζει και μου λεει περιχαρής για εναν πολυ έξυπνο φιλο του που "αγορασε" λεει το δικαίωμα καταπατησης ενός δασικού οικοπεδου στην Παρνηθα (η Πεντελη δεν θυμαμαι γιατι θόλωσα) απο ένα βοσκό που το είχε 20 χρονια και τωρα ετοιμαζεται να το νομιμοποιησει. Μου είπε οτι τελος παντως αυτος ο βοσκός είχε καταπατησει έκταση του δημοσιου, είχε εκει 20 χρόνια τα προβατα και πούλησε το δικαιωμα στον φιλο του οδοντιατρου μου για 15.000 ευρω.

Αφου δεν με ακουσε ολη η Καλλιθέα παλι καλα.
Το τι κραξιμο εφαγε ο οδοντριατρος μου δεν λεγεται...Του εξηγησα οτι έγω θα ντρεπόμουν να τον έχω φιλο και οτι απλα τον θεωρω κωλόπαιδο και του αξιζει κρέμασμα. Και ναι μεν μπορεί να είναι εξύπνος αλλα αύτο δεν σημαίνει τίποτα.
Εκει τον μπλοκαρα οποτε ξεκινησε ο αντίλογος. Επιχειρηματα του τύπου "αν δεν το αγοραζε αυτος θα το αγοραζε καποιος αλλος μου προκαλεσαν αντιδραση του τύπου "και αν δεν καψει αυτος το δασος θα το καψει καποιος αλλος. ή αν δεν σε ληστεψει αυτος θα σε ληστεψει καποιος αλλος"
Μου αντιπροτείνε οτι δεν έκανε αυτος την καταπάτηση αλλα την έκανε καποιος αλλος και αυτος μονο θα το νομιμοποιησει και θα το πουλησει. Του ρώτησα και εγω λοιπον ποια η διαφορα ηθικά σε αυτο πουτου οπως ποια η διαφορά μεταξύ ενος κλεπταποδοχου και του φίλου του. Εκει μπλοκαρε. Του λέω καλα αυτα να τα λές σε μένα προσεχε ομως μην τα λές μπροστα στο παιδι σου. Τετοια ανατροφη θές να του δωσεις? Θες να του μαθεις οτι επικροτεις την καταπατηση αρα την κλεψια και την λαμογια?

Αρχισαμε την κλασσικη συζητηση οτι γύρω μας ολοι κλέβουν και εμείς ειμαστε τα ζώα. Γιατι να έχουμε ηθικη λοιπον εμεις οταν αυτοι που μας κυβερνούν δεν έχουν και δεν μας σεβονται?
Λοιπον δεν ξέρω αν ο οδοντριατρος μου είχε δίκαιο σε αυτο ή αδικο. Οπως είπα και σε αυτον το μονο που μπορούμε να κάνουμε πλέον είναι να είμαστε ενταξει με τον εαυτο μας . Αν προσπαθησουμε να γίνουμε λιιιιιιιιγο καλυτεροι και αν εξαλειψουμε μόνοι μας την λαμογια που μας φλερταρει έχουμε κάποια ελπιδα. Ελπίδα γενικώς. Ελπίδα να σωθούμε , ελπίδα να επιλέγουμε απο δω και πέρα ανθρωπους που δεν θα είναι λαμόγια αλλα θα σεβονται έμας τη χωρα μας και τη γη μας γενικοτερα.

Ο οδοντιατρος μου επικροτει τον "εξυπνο" φιλο του γιατι κατα βάθος τον ζηλευει. Θα ήθελε να ειναι και αυτος ικανός να καταπατησει δασος και να τα κονομήσει.  Οταν του είπα οτι όλες οι μελλοντικές γενιές τον φίλο του θα βρίζουν. Οταν θα πλημμυρίσουν τα μισα νησια λογω της αλλαγης του κλίματος και στην Αθήνα το κάλοκαίρι θα πεθαίνει κόσμος συνυπευθυνος θα είναι και ο φιλος του  με κοιταζε με το στομα ανοιχτο.
Ο οδοντριατρος μου παραδέχτηκε οτι έχω δικαίο αλλα δεν μου εφτασε αυτο. Ειναι φίλος του βλεπετε και δεν νομίζω να σταματησει να κανει παρεα μαζι του. Αλλα κατι τετοια τυπακια δινουν δικαιο στον παγκαλο. Μαζι τα φαγανε βλέπετε και μαζι τα τρώνε...

Πόσο θα θελα να μπορούσαμε να κάνουμε περα όλα τα λαμογια που κυκλοφορούν αναμέσα μας. Να γίνοντουσαν δαχτυλοδειχτουμενοι. Σαν τους συνεργάτες των γερμανων στην κατοχή. Γιατι και αυτοί συνεργατες των Γερμανων είναι. Εξαιτίας των απανταχού "εξυπνων" Ελληνων εχουμε δώσει το δικαιωμα να μας λένε κλεφτές και τεμπεληδες. Δεν έχει σημασία που δεν είμαστε όλοι. Δυστυχώς ζουν αναμέσα μας και περηφανεύονται για την μαγκια τους. Οσο δεν τους γιαουρτωνουμε λοιπόν και δεν τους κοβουμε την καλημερα αυτοι θα συνεχίζουν να υπαρχουν και ακομη χειρότερα να μας μολύνουν...

Συνταγμα σκουεαρ

Εχουν γραφτει παρα πολλά. Ισως λοιπόν δεν έχει νοημα να γραψω και εγω την δική μου ιστορία. Υπαρχουν φωτογραφίες υπαρχουν βίντεο.Αλλά θα ηθέλα να γραψω και εγω κατι. Εστω για να υπαρχει. Ακομη και δεν το διαβασει κανεις παρα μονο εγω.

Πρωτα απο ολα να ξεκαθαρισω οτι πηγα στην πλατεία το απογεύμα οποτε ηξέρα οτι επικρατουσε πανικός. Πήγα όμως με την λογική οτι θα ηρεμούσε η κατάσταση και θα μπορούσε η πλατεία να ξαναγεμίσει κοσμο. Ολοι οι φίλοι και οι γείτονες λεγανε οτι εριξαν χημικά ωστε να αδείασει η πλατεια. Για αυτο κατεβήκα στο σύνταγμα και έγω εκεινο το βραδύ. Για να τους βγαλω λάθος.

Πηγαμε λοιπον και μόλλις ανεβήκαμε τα σκαλια του μετρό αμέσως ένιωσα οτι βρέθηκα σε ένα αλλο κοσμο. Θυμήθηκα κατι ταινίες επιστημονικής φαντασίας που έδειχνε τον κοσμο σε καταφυγια κατα την διαρκεια πολέμου. Κάπως έτσι ένιωσα. "Κάπως έτσι είναι ο πολεμος " μου είπε η φίλη.Η ατμοσφαιρα επίσης ήταν πολύ περιέργη. Ο κόσμος ήταν έξαλλος αλλα ταυτόχρονα διέκρινα μια αποφασιστήκοτητα και μία αισιοδοξία. Εκεινη την ώρα αλλωστε όλοι ήξεραν πλέον με τι είχαν να κάνουν και ολοι έλεγαν απλα "Δεν φευγουμε"
Συγκινήθηκα. Πραγματικά συνηθως είμαι κυνική αλλα οντως συγκινήθηκα και δεν είχα ανεβει στην πλατεια ακομή! Μέχρι εκείνη την στιγμή γενικώς το συνταγμα είχε αρκετά πανυγηρίστικη αυρα πλάι στην αγανακτηση. Τωρα πανυγήρι δεν μύρισα καθόλου. Μονό δίκαιη οργή, ελαφρία αισιοδοξία και ανυπομονησία...
Μασκές δεν ειχαμε. Αγορασαμε λοιπόν με ένα ευρώ απο πλανοδιο. Κάναμε την πρωτή αποπειρα να βγουμε στην πλατεια. Σηκωτή με γυρισανε και αν δεν με ψεκαζανε με μαλοοξ μαλλον θα λιποθυμουσα...
Μου ειπανε οι φίλοι μου που είμασταν μαζι πως εφοσον φοράω φακους επαφής καλό θα ήταν να αγορασω και γυαλα κολυμβήσης. Αλλα 3 ευρω στον πλάνοδιο. Βοήθησαν ομως.

Αρματωμένη σαν απο φθηνη ταινία δρασης βγήκα στην πλατεία αποφασισμένη να κάτσω. Αμ δε. Το πραγμα λοιπόν που εζησα εγώ ήταν απλο. Εγκλωβισαν τον κόσμο στο μέτρο θεωρώντας οτι ρίχνοντας τα χημικά θα φυγουμε. Μόλις πήγαινε να καθαρίσει η ατμόσφαιρα και αρχίζε ο κόσμος να βγαίνει στην πλατεία όλως τυχαίως ξαναριχνανε.

Εχω την αισθηση οτι ολα γινανε για τις καμερες που ήταν στημένες στο Μεγάλη Βρετανία. Ολα γίνανε ωστε να μην φανει ο ογκος του πλήθους. Να τρομαξει ο κοσμος και να φυγει και οι καμέρες να τραβανε μονο τα πιτσιρικια που πεταγαν πετρες και τους μπαχαλακηδες (ναι ειναι δύο ξεχωριστες κατηγορίες και οποιος δεν το πιστευει ας παει μονο μια μέρα σε ένα λύκειο γεματο δεκαεξαχρονα)

Αντεξαμε κανα 4ωρο. Καθόμασταν μιση ωρα στην πλατεία μετα τρωγάμε μια γερή δοση χημικών και τρεχαμε να κρυφτουμε στο μετρο.Μετα απο λιγο ξαναβγαίναμε. Ευτύχως που υπηρχαν τα παιδια με τα σπρει μαλοξ αλλιως σίγουρα θα είχαμε φύγει στο μισάωρο ..Μαλλοξ πριν βγούμε μαλλόξ μπαινωντας γιατι κλαιγαμε και πνιγομασταν...
Απο τα πολλα ψεκασματα ένιωθα  το μάλλοξ στο προσωπο μου σαν μασκα προσώπου ετοίμη να σκασει με μικρα κομματακια. Κανουμε πλάκα με διπλανο ζευγάρι οτι η αστυνομία μας προσφέρει την καλυτερη θεραπεία προσώπου. Και πολύ οικονομικα. Σπα στο σύνταγμα λοιπόν.

Αλλο ένα στοιχειο λοιπόν που έντοπισα εκεινη την ημέρα : χιουμορ σε στιγμές και χωρους που δεν το περιμένα. Και ομως το τι γελιο ριξαμε εν μέσω δακρυγόνων δε λεγεται.Mάλλον το μόνο που δεν περιμένε η αστυνομία εκεινη την ήμερα ήταν το γέλιο. Ακουσα αρκετα γελια. Ανακατα με μπινελικια και το γνωστο "μπάτσοι γουρουνιά δολοφόνοι". Στιγμή δέους οταν 80 χρόνη γιαγία υποβασταζόμενη απο την κόρη αρχίζει και φωνάζει και αυτη. Εκείνη την στιγμη μας πιανει εντονό καψιμο και κατεβαίνουμε παλι τα σκαλια. Η γιαγία καταβαίνε πολύ αργα πεφτοντας σχεδον πανω στην κόρη. Ρωτάω αν χρειζονται βοήθεια. "οχι ακόμη" μου απανταει η κύρια μισοχαμογελώντας ομως. Εγω την μασκα την φορούσα. Η 80 χρόνη ομως με την 50χρονη κόρη οχι...